خاتمة انقلاب

اعلان«خاتمة انقلاب» و آغاز نظام، ‌جلب نمودن توجهات به‌سوی واقعیتِ محقَّقی است که با تمام قطعیت‌هایش، کمتر بدان اذعان ‌شده است؛ در حالی که عطف توجه و اذعان بدان، تأثیرات شایانی در نگاه به واقعیت‌های جاری  و عمل در آن خواهد داشت. سردرگمی در این باب که جامعة ‌ایران همچنان در «انقلاب» به‌سر می‌برد و یا آن را پشت سرگذارده و وارد مرحلة‌ «نظام» شده است، تنها دامن‌گیرِ مردم و کارگزاران نیست، ‌بلکه صاحب‌نظران انقلاب و فعالان سیاسی نیز با آن درگیر و دربارة آن بلاتکلیفند؛ یا لااقل تا کنون پاسخ صریح و روشنی بدان نداده‌اند. نیل به پاسخی روشن برای این مسأله، مستلزم تأمل در چند مسألة مقدماتی دربارة «اصالت انقلاب»،‌ «مبنای تعیین و توقیت نقاط عطف انقلاب»، «مشخصات یک انقلاب پیروز»،‌ «نشانه‌های خاتمت»، «مستلزمات تثبیت و انجاز نظام جدید» و بالاخره «تفاوت‌های دو وضعیت متعارف در ماقبل و مابعد انقلاب» است.